برشی از کتاب:
بخشی از آثار سید بازتاب‌دهندۀ نگاه فلسفی او به هستی و حیات است. اما نگاه فلسفی سید درآمیختگیِ شگرفی با حالات و تمایلات عرفانی دارد. در واقع، این گروه از شعرهای او برآمده از چیزی است که می‌توان حکمت مشرقی‌اش نامید. موتیف مرگ در شعر سید بسامد بسیار بالایی دارد، ولی آبشخور آن تأملات خیّامانه نیست. مرگ‌اندیشی او ریشه در نوعی ژرف‌نگری و درون‌بینیِ عارفانه دارد. بهار پرپر شدنِ او برآشفتن و فروریختن از باد نیست، بلکه گل دادن است:
دیری است در انتظار پرپر شدنم
دل‌خسته و داغدار پرپر شدنم
گل می‌کنم آن‌گونه که گل سرخ شود
وقتی برسد بهار پرپر شدنم (مجموعۀ کامل: 211)
تختۀ تابوت او نه همچون شاعران خیامی از برگ رَز، بلکه از برگ ارغوان است:
پیرم به تبسّمی جوانم سازید
جانم بستانید و روانم سازید
من قطرۀ شبنم شهیدم در باغ
تابوت ز برگ ارغوانم سازید (همان، 215)
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.